Morderstwo prawie doskonałe...

 No wymyśliłam sobie, kurna wymyśliłam... Boże Narodzenie może być różne, ale karp i sałatka musi być! Po prostu i zwyczajnie musi - nie ma innej opcji!!!

Sałatka, nie ma sprawy, już tu robiłam. Nawet na zajęciach robiliśmy jarzynówkę. Ale karp!!??? No karp, też musi być. Pytam, proszę o wskazówki - no musi być... No kurna był - na bazarze, ale nie tym niedaleko, tylko w innej części miasta... Ułożyłam sobie plana: teraz jadę, ale wracam na same święta. Usmażę karpia, schowam do zamrażarki, po powrocie odmrożę, potrzymam trochę w piekarniku i będzie, jak nowy. Dobry plan! Gorzej z wykonaniem. 

Dopóki żył tata, to zawsze nosiłam karpia do niego i odbierałam gotowego. Kaziutek był mistrzem, bo urodził się nad Bugiem i rybki miał "we krwi". Jak jego zabrakło, to w LIDLU były dzwonki. To nie to samo, ale wiadomo - życie nie bajka...

Tylko tu nie ma LIDLA, nie ma taty... a karp potrzebny. Znalazłam!!!! Znalazłam 😲 pływały w wielkich kadziach... normalnie strach się bać. Mówię do pana, że ja i owszem, ale... Pan podaje cenę i widząc moje wielkie, wystraszone oczy odchodzi. Pewnie myślał, że ceny się wystraszyłam... No to patrzę na niego najbardziej oślimi oczami, jak potrafię i tłumaczę, że ja chcę, ale takiego, co nie pływa, tylko idzie na patelnie. Pan się uśmiechnął, wziął tłuczek całkiem spory, a ja zamarłam... co robić... Kaziutku ratuj!!  No to wzięłam tego zamordowanego karpia do domu.

 Wrzuciłam go do zlewu i patrzę na niego w nadziei, że sam się obierze, a ja tylko usmażę. A on ani nie ma zamiaru mi pomóc, a jeszcze oczami łypie. Matko z córką!!! co ja mam zrobić???

Szczegółów nie będę opisywać, tylko wspomnę, że dwa razy z krzykiem z kuchni uciekłam, bo przecież karp też na układ nerwowy i jak przecięłam nerw, to ogon się poruszył; raz się popłakałam, ale rozum mi powiedział, że głupia jestem, bo mogłam nie brać, a tak zginął na marne i żadnego pożytku z jego życia. No więc brnęłam dalej. Po dwóch godzinach walki, zostało 6 kawałeczków karpia i noje nieczyste sumienie.

Wrzuciłam je do zamrażalnika, może po przyjeździe dam radę usmażyć... ale mam nadzieję, że nigdy więcej. Sztuka zabijania, jest strasznie męcząca.... nie nadaję się do tego...